Η Τάξη

Όταν γνωρίζουμε αυτήν την ιεραρχία, μπορούμε και να την αποκαταστήσουμε. Αυτό σημαίνει για παράδειγμα: Οι γονείς παραδέχονται τις συνέπειες της δικής τους συμπεριφοράς και της δικής τους εμπλοκής και τις αναλαμβάνουν οι ίδιοι. Έτσι το παιδί απελευθερώνεται. Δεν χρειάζεται πλέον να πάρει επάνω του κάτι, το οποίο αφορά μόνο τους άλλους.

Αυτό όμως που συμβαίνει εδώ, είναι πως η παραβίαση της πρωτογενούς τάξης τιμωρείται αυστηρά απο αυτή την άλλη, την κρυφή ηθική συνείδηση. Κάθε παιδί που προσπαθεί να αναλάβει κάτι για τους γονείς του ή για κάποιον άλλο, ο οποίος υπήρχε ήδη πριν από αυτό, αποτυχαίνει. Καμιά προσπάθεια να αναλάβει κάτι για τους γονείς δεν πετυχαίνει. Είναι πάντοτε καταδικασμένη σε αποτυχία και μάλιστα για όλους τους συμμετέχοντες. Αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε. Γι αυτό βοηθάμε τα παιδιά να ελευθερωθούν απο αυτή την ανάμιξη. Αντί για τα παιδιά, κοιτάζουμε πρώτα προς τους γονείς και αφήνουμε τους γονείς να λύσουν το πρόβλημα οι ίδιοι. Όταν οι γονείς το έχουν λύσει για τον εαυτό τους, τα παιδιά αισθάνονται ελεύθερα. Γίνονται και πάλι ήρεμα και αισθάνονται προστατευμένα.

Επομένως, αυτοί είναι δυο βασικοί νόμοι που πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη μας και να τους κατανοήσουμε βαθιά, εάν θέλουμε να βοηθήσουμε τα δύσκολα παιδιά.

Bert Hellinger "η ευτυχία που διαρκεί" εκδ. κλωθω