Το ολόκληρο

Όταν ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται για πρώτη φορά, προσελκύονται ο ένας απο τον άλλον, συχνά ακαταμάχητα. Βλέπουν τους εαυτούς τους σαν κάτι μεμονωμένο, το εγώ και το εσύ. Αλλά πίσω απ τον άντρα και τη γυναίκα στέκουν επίσης η μητέρα και ο πατέρας του και οι παππούδες και τα αδέρφια του και όλα όσα έχουν συμβεί σ' αυτή την οικογένεια -ένα ολόκληρο σύστημα. Έχω την εικόνα: ολόκληρο το σύστημα, που βρίσκεται πίσω απο τον άντρα περιμένει τη γυναίκα -οχι μόνον εκείνος. Το ίδιο ισχύει και για τη γυναίκα. Όταν ο άντρας βλέπει τη γυναίκα, θα πρέπει να γνωρίζει οτι πίσω της στέκονται ο πατέρα και η μητέρα της και οι παππούδες και τα αδέρφια της, ένα ολόκληρο σύστημα. Αυτό το σύστημα περιμένει τον άντρα. Και τα δυο συστήματα περιμένουν ίσως να τακτοποιήσουν κάτι, το οποίο έχει μείνει άλυτο στο παρελθόν τους. Έτσι το σύστημα του άντρα δεν κοιτάζει μόνο τη γυναίκα. Κοιτάζει και το σύστημά της. Και τα δυο συστήματα εισέρχονται σε μια κοινότητα μοίρας και ίσως σε αυτήν να θέλουν να λύσουν κάτι ιδιαίτερο, να το επιλύσουν οριστικά.
Επομένως δεν υπάρχει σχέση των δυο, όπως φανταζόμαστε συχνά. Η σχέση των δυο είναι μια αυταπάτη. Όλοι είμαστε δεσμευμένοι σε ένα πεδίο, σε μεγαλύτερη οικογένεια. Εαν κάποιος απο την οικογένεια του άντρα ή απο την οικογένεια της γυναίκας έχει στο παρελθόν αποκλειστεί, για παράδειγμα παλαιότεροι σύντροφοι ή ακόμα και ένα παιδί απο αποβολή ή ένα παιδί που έχει δοθεί για υιοθεσία ή ένα παιδί με αναπηρία ή κάποιος απο την οικογένεια για τον οποίο οι υπόλοιποι αισθάνονται ντροπή, τότε το απλκλεισμένο μέλος της οικογένειας είναι παρόν στο νέο δεσμό και στη νέα οικογένεια. Επομένως και οι δυο και ο άντρας και η γυναίκα θα πρέπει να περιλάβουν το αποκλεισμένο μέλος της οικογένειας στη νέα οικογένεια. Μόνο τότε είναι κι οι δυο ελεύθεροι για τη νέα σχέση τους.
Β.Η.