Παίρνοντας με αγάπη

Έχουμε μια πολύ βαθιά εσωτερική ανάγκη για εξομάλυνση του πάρε- δώσε. Ορισμένα παιδιά αποκλείουν τον εαυτό τους απο το να πάρουν, απο φόβο οτι δεν θα μπορέσουν να το ισοσκελίσουν και έτσι αρνούνται να πάρουν. Μερικές φορές δικαιολογούν το “δεν παίρνω” με μομφές εναντίον των γονιών τους και με κατηγορίες. Έτσι παίρνουν πάρα πολύ λίγα και επειδή παίρνουν πάρα πολύ λίγα, έχουν πάρα πολύ λίγα. Αυτό όμως κατα κανόνα δεν φτάνει για μια σχέση ζευγαριού. Η σχέση του ζευγαριού λοιπόν αρχίζει με αυτό που παίρνουμε απ τους γονείς.
Επικρατεί συχνά μια μεγάλη παρεξήγηση στην αντίληψη σχετικά με την εξομάλυνση. Ποτέ δε μπορούμε να ισοσκελίσουμε απέναντι στους γονείς μας. Αλλά μπορούμε να ισοσκελίσουμε με άλλον τρόπο. Ισοσκελίζοντας δίνοντας παραπέρα, για παράδειγμα σε έναν σύντροφο και κυρίως στα δικά μας παιδιά. Όταν το γνωρίζουμε αυτό δεν χρειάζεται ν' ανησυχούμε για την εξομάλυνση ως προς τους γονείς. Παίρνουμε και παίρνουμε και παίρνουμε και γνωρίζουμε οτι κάποτε θα ξεχειλίσουμε και στη συνέχεια οι σύντροφοί μας και τα παιδιά μας θα πλουτίσουν από αυτό.
Επομένως αυτό αποτελεί προϋπόθεση για τη σχέση του ζευγαριού. Η αγάπη μέσα στην οποία αναπτύσσονται αμοιβαία τα ζευγάρια, ξεκινάει απο την παιδική μας κιόλας ηλικία.